سنسور PTC یا Positive Temperature Coefficient Sensor یک نوع سنسور دما است که با افزایش دما، مقاومت الکتریکی آن نیز افزایش می‌یابد. این سنسورها اغلب برای کنترل دما در سیستم‌های حرارتی استفاده می‌شوند. ساختار اصلی سنسور PTC شامل یک ماده سرامیکی با ویژگی PTC و دو الکترود است. هنگامی که دما افزایش می‌یابد، ماده سرامیکی همراه با افزایش مقاومت الکتریکی آن، بین دو الکترود قرار می‌گیرد و جریان الکتریکی کاهش می‌یابد. به همین دلیل از این سنسورها برای کنترل دمای سیستم‌های حرارتی استفاده می‌شود.
به عنوان مثال، اگر سنسور PTC را در داخل یخچال قرار دهیم، هنگامی که دمای داخل یخچال بالا می‌رود، مقاومت الکتریکی سنسور PTC نیز افزایش می‌یابد و این تغییر در مقاومت الکتریکی به عنوان ورودی به یک کنترلر دمایی می‌رسد. کنترلر دمایی همراه با این ورودی، دستور می‌دهد تا یخچال دمایش را تنظیم کند.
سنسور PTC در مقایسه با سنسور NTC دارای پایداری و دقت بیشتری است، اما هزینه‌ی بیشتری نیز دارد. همچنین در برابر نوسانات دمایی پایدارتر عمل می‌کند.
انواع سنسور ptc
به دلیل ویژگی‌هایی همچون پایداری بیشتر در دمای بالا، دقت بالاتر، ساختار ساده‌تر و قیمت پایین‌تر از سنسورهای NTC در بسیاری از کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از انواع آن عبارتند از:
۱- آنی:
دارای تغییر مقاومتی بسیار سریع و دقیق است که برای کنترل دمای خاص در مدارهای الکترونیکی به کار می‌رود. این سنسورها با قطر حدود ۱۰ میلیمتر و با قابلیت اندازه گیری دما در محدوده دمایی ۳۰ تا ۱۱۰ درجه سانتیگراد تولید می‌شوند.
۲-کریستالی:
در محیطی با دمای پایین تا متوسط و با دقت بالا قابل استفاده است. این سنسورها به‌صورت یک کریستال سرامیکی با حساسیت بالا به دما تولید می‌شوند و اندازه‌گیری دمای آب، هوا، خاک و… از مصارف این سنسورهاست.
۳- فیلمی:
فیلمی، برای اندازه‌گیری دمای مواد و اشیاء با قابلیت خم شدن و تغییر شکل به‌کار می‌رود. این سنسورها با قابلیت اندازه‌گیری دما در محدوده ۴۰ تا ۱۰۰ درجه سانتیگراد و دقت بالا تولید می‌شوند.
۴- سرامیکی:
در محیط‌هایی با دمای بالا قابل استفاده است. این سنسورها اندازه‌گیری دمای دود، گاز، روغن و سوخت را در محدوده دمایی ۲۰۰ تا ۸۰۰ درجه بر عهده دارند.
